TB-0048-2012: Beslissing 5 juli 2012
- Tientallen tenlasteleggingen
- Schulden
- Tuchtverleden
- Deels verjaring
- Deels vrijspraak
- Kosten onderzoek
- Schrapping
Met betrekking tot 1 feit is de verjaring ingetreden. Enkele andere tenlasteleggingen zijn niet bewezen. Hiervoor wordt de vrijspraak uitgesproken. De overgrote meerderheid van de tenlasteleggingen is echter bewezen. Op enkele tenlasteleggingen na, zijn alle feiten terug te brengen tot het niet betalen van manifest opeisbare en erkende schulden. Deze financiële malaise duurt al minstens 9 jaar en het lijkt er niet op dat er snel een oplossing komt.
Bij vele tenlasteleggingen is er de verzwarende omstandigheid dat de advocaat voor deze niet-betwiste schulden bovendien gedagvaard werd voor verschillende rechtsmachten, waarbij in vele gevallen vonnissen lastens hem zijn uitgesproken. Hij werd dus meermaals formeel veroordeeld door een rechtbank om die schulden te betalen, vaak met de bijkomende verzwaring dat die veroordelingen bij verstek werden uitgesproken. Deze schulden zijn nog altijd niet voldaan. Het gaat om een zeer lange periode en het gaat in totaal om zeer grote bedragen. Zelfs de vele kleine bedragen geraken niet betaald.
De maatschappelijke relevantie van dergelijke situatie is voor de beroepsgroep van de advocatuur zeer groot. De aanhoudende situatie en de houding van de advocaat om daar niet of onvoldoende aan te verhelpen, vormen een zware inbreuk op de waardigheid die met het uitoefenen van het beroep van advocaat gepaard moet gaan. Dit geldt zowel voor de private schulden, maar des te meer voor zijn professionele schulden. De advocaat gaat zelfs zo ver om geld te lenen bij zijn eigen cliënten en deze leningen niet terug te betalen. Hieraan wordt bijzonder zwaar getild.
Externe omstandigheden onafhankelijk van zijn wil, zijn hier niet de oorzaak. Wel een schrijnend gebrek aan inzicht en realisme, het zich vergalopperen in zeer grote onroerende projecten, die totaal onhaalbaar zijn. Ook de niet (rechtstreeks) aan het financieel debacle gelinkte feiten zijn bewezen: niet beantwoorden van brieven van de stafhouder, niet (tijdig) overmaken van dossiers aan de opvolgende advocaat, het behartigen van zijn persoonlijke belangen in een rechtszaak, het verhuizen van zijn kantoor zonder mededeling aan de balie en zijn overheden, het ontvangen van een provisie in een dossier van gratis rechtsbijstand, en een tekort aan punten voor de permanente vorming.
Rekening houdend met alle (verzwarende) omstandigheden, met het gebrek aan externe oorzaken onafhankelijk van zijn wil en met zijn tuchtverleden, dringt de zwaarste sanctie zich op nu enkel de schrapping een passende beteugeling uitmaakt.