TB-0231-2020: Beslissing 9 juni 2020

Tenlasteleggingen:

De advocaat wordt vervolgd voor de volgende feiten en tenlasteleggingen:

1. Het niet correct opvolgen van de derdenrekening in het jaar 2016.
2. Het opnemen van derden gelden voor eigen gebruik, zonder verantwoording en zonder factuur, in het bijzonder m.b.t. de opname van 10.000,00 EUR op 20 april 2016.
3. Het niet correct informeren in het jaar 2016 van cliënten VZW A en VZW B omtrent de geïnde bedragen.

De context van de financiële rekening (derdenrekening Q, rubriekrekening genoemd) waarop de tenlasteleggingen betrekking hebben:

De tuchtraad van beroep stelt vast dat uit het bedrijfsrevisorisch verslag van 21 januari 2019 blijkt dat steekproefsgewijze controle van de dossiers niet uitwees dat er onduidelijkheid bestond omtrent de precieze afrekening in bepaalde individuele dossiers.

De tuchtraad van beroep stelt tevens vast dat tijdens het tuchtonderzoek nooit bij A zelf enige navraag werd gedaan, om na te gaan of A volledig transparant kennis had van alle voor haar relevante geldbewegingen, of minstens om na te gaan of het inderdaad in uitdrukkelijke opdracht van A was dat geen tussentijdse betalingen aan A mochten gebeuren, maar alleen maar eindbetalingen.

Uit het bedrijfsrevisorisch verslag blijkt alleszins geen wanbeheer, alleen worden een aantal verbeterpunten gegeven om de zaken beter administratief op te volgen.

De concrete tenlasteleggingen:

1. Het niet correct opvolgen van de derdenrekening Q in het jaar 2016.

De advocaat is houder van de derdenrekening Q, die door hem integraal wordt aangewend voor alle transacties voor de incassodossiers van de VZW A en de VZW B.

Het bijzondere aan deze rekening is dat het systeem van werken voor A blijkbaar historisch zo gegroeid is, dat er altijd een grote som geld op deze rubriekrekening staat, ingevolge de afbetalingen in de invorderingsdossiers inzake A, welke bedragen nog bijgehouden worden op deze rekening omdat het individuele dossier nog niet volledig afbetaald is.

Naar aanleiding van de controle door de controlecommissie derdengelden m.b.t. deze derdenrekening Q over het jaar 2016, werd vastgesteld dat voor een aanzienlijk bedrag onbenoemde provisies (m.n. minstens 60.500,00 EUR) werden overgeschreven naar de kantoorrekening. Het overschrijven van ronde bedragen wordt ook expliciet bevestigd door zijn toenmalige secretaresse.

De uitleg die door de advocaat hieraan gegeven werd, houdt waarschijnlijk enigszins steek (hij betaalde o.a. gerechtsdeurwaardersrekeningen voor A van zijn kantoorrekening), maar deze uitleg is onvoldoende exact om een rechtvaardiging uit te maken.

Deze niet tot op de komma exacte overschrijving van bedragen heeft noodzakelijkerwijze tot gevolg dat het saldobedrag op de derdenrekening Q, in geen geval op een exact transparante manier kan verduidelijkt worden per afzonderlijk invorderingsdossier.

Het niet correct bijhouden van de derdenrekening staat vast. De advocaat is – gelet op de niet overeenstemming met de ronde bedragen en de te betalen facturen, onmogelijk in staat om op eender welk moment alle bewegingen op de derdenrekening te verantwoorden, en het saldo op deze rekening op exacte wijze toe te wijzen aan alle individuele dossiers.

Dit onmogelijke overzicht blijkt overigens ook indirect uit het verslag van de bedrijfsrevisoren, waarin zij ten zeerste aanraden om een duidelijke en formele overeenkomst te sluiten, o.a. met het oog op de problematiek om bij eventuele geschillen tussen de opdrachtgever en dienstverlener “een minder moeilijke bewijsvoering te kennen”.

2. Het opnemen van derdengelden voor eigen gebruik, zonder verantwoording en zonder factuur.

De tuchtraad van beroep oordeelt dat niet bewezen is dat de advocaat A op enigerlei wijze benadeeld zou hebben, maar wel is bewezen dat hij bepaalde bedragen van voormelde derdenrekening Q minstens gedeeltelijk en minstens tijdelijk, zonder verantwoording, voor eigen gebruik naar zijn kantoorrekening/privérekening stortte.

3. Het niet correct informeren in het jaar 2016 van cliënten VZW A en VZW B omtrent de geïnde bedragen.

De tuchtraad van beroep oordeelt dat de tuchtraad deze tenlastelegging terecht niet bewezen verklaard heeft.

Een advocaat moet zijn cliënt informeren, maar niet tegen de uitdrukkelijke instructies van een institutionele klant in. Om tuchtrechtelijk sanctioneerbaar te zijn dient minstens bewezen te zijn dat de bewering van de advocaat (dat de institutionele klant die A toch is, weigerde van elke afzonderlijke storting op de hoogte gebracht te worden vóór het dossier helemaal was afgehandeld), ongeloofwaardig is, en dit bewijs wordt niet geleverd.

Wat de sanctie betreft:

De bewezen verklaarde feiten zijn ernstig en het is echt noodzakelijk dat de advocaat zijn derdenrekeningen veel exacter (tot op de komma) bijhoudt en elke geldbeweging aan de hand van precieze stukken kan verantwoorden.

Anderzijds oordeelt de tuchtraad van beroep dat hier een historisch gegroeide foutieve werkwijze tot stand is gekomen, op uitdrukkelijk verzoek van de institutionele klant die A is. Een grondig bedrijfsrevisorisch onderzoek in opdracht van A wees niet op enige benadeling van A, wel in tegendeel, benadrukt werd dat “de opstart van de invorderingprocedure snel gebeurt en volgens een consistente werkwijze zodra de dossiers vanuit het ziekenhuis of de artsenorganisatie werden overgemaakt”.

Binnen deze historisch gegroeide context dient daarenboven benadrukt dat de advocaat al een lange vlekkeloze carrière als advocaat achter de rug heeft, en dat hij zich zelf ook inzette voor de orde der advocaten.

Gelet op het voorgaande past het in deze de uitspraak op te schorten voor een termijn van 3 jaar vanaf heden.

Deze gunst van de opschorting zal de advocaat er toe aanzetten in de toekomst echt zorgvuldig om te gaan met de derdenrekening Q, en niet meer te werken met afgeronde bedragen zonder verantwoordingsstukken.